Uripku ming kanggo anakku, uripmu yo ming kanggo anakmu, sanadyan pepenginan durung mesti kelakon , nanging isih tetep pepenginan kuwi, terus teko ning ati, ning antaraning sepi wengi, ing antarane ombak segoro kidul sing tetep saben ndino tak rungokke,ning antaraning angin esuk semilir koyo mawar kuning sing tetep tak arep arep kesunyataning ngenteni sliramu koyo koyo njagakke mbulan ing mongso udan, ora nate ketok.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar